" اَلو روانشناس "

لکنت زبان یعنی اینکه کودک نتواند کلمات را به طور منظم و روان بیان کند،به طوری که توجه دیگران را جلب نماید.کودک به طور دقیق ،خود می داند که چه می خواهد بگوید،ولی قادر نیست آن را به راحتی و به صورت روان بیان کند و به طور غیر ارادی حرف یا کلمه ای را می کشد یا تکرار می کند و یا وقفه ای در بیان کلمات او به وجود می آید و بالاخره با فشار و سختی کلمه را بیان می کنند،در همین زمان تنفس شان نا منظم می شود و حرکاتی غیر ارادی در زبان و چانه و صورت و یا تنه و اندام های آنها به وجود می آید.

کودکانی که دچار لکنت زبان هستند،خود سعی می کنند کلمات و یا لغات مشکل به کار نبرند و کلمات ساده را انتخاب کنند.آنها زمانی که تنها هستند،یا به هنگام آواز خواندن یا وقتی که با حیوانات صحبت می کنند،بدون لکنت حرف می زنند ولی موقعی که می خواهندبا فرد دیگری صحبت کنند،ذچار لکنت زبان می شوند.بعضی از کودکان موقعی که با یکی از والدین خود صحیت می کنند،طبیعی و با دیگری دچار لکنت زبان هستند.لکنت زبان معمولا در پسر ها بیشتر از دختر ها دیده میشود و بیشتر قبل از چهار سالگی رخ می دهد،ولی ممکن است لکنت زبان در هر سنی ایجاد شود،مخصوصا هنگامی که کودک به دبستان گذارده می شود و می خواهد جلو معلم و کودکان دیگر صحبت کند.